نفسی در بی نفسی

و میدانی چه لذتی دارد

دنیا رنگ بهتر و زیباتر به خود میگیرد

نفس میتوان کشید در این هجمه های بغض آور

هوایی که دشنام را نمی تراود

قفس خالی زفوج فوج گنجشکها

من زندانی رها زدیوار و بند تنهایی

تو که می ایی

قصه تازه شروع میشود

با ساز

با آواز

و من پر میکشم

به طلوع عشق آفرین

به صبح آزادی عاطفه ها

آمدی

شوق می آید زکوچه های غبار آلود غم گرفته

مرغ عشقهای عاشق

بن بست را میشکنند

در سروده هاشان

و نقشهاشان پر زماهیهای زرد و سرخ

پر زسبزباغهای تبسم

پر زلبخندهای عاشقانه

و شور آمدنت

نفسی در این بی نفسی....

م.الف